viernes, 23 de abril de 2010

FELIÇ DIADA DE SANT JORDI!!




"Amor Particular" de Lluís Llach

Com t'ho podria dir
perquè em fos senzill, i fos veritat,
que sovint sóc tan a prop teu, si canto,
que sovint sóc tan a prop meu, si escoltes,
i penso que no he gosat mai ni dir-t'ho,
que em caldria agrair-te tants temps que fa que t'estimo

Que junts em caminat,
en la joia junts, en la pena junts,
i has omplert tan sovint la buidor dels meus mots
i en la nostra partida sempre m'has donat un bon joc.
Per tot això i coses que t'amago
em caldria agraïr-te tants temps que fa que t'estimo.

T'estimo, sí,
potser amb timidesa, potser sense saber-ne,
t'estimo, i així és,
i el poc que valc m'ho nego, si em negues la tendresa;
t'estimo, i em sé feliç
quan veig la teva força, que empeny i que es revolta, que jo...

Que passaran els anys,
i vindrà l'adéu, com així ha de ser,
i em pregunto si trobaré el gest correcte,
i sabré acostumar-me a la teva absència.
Però tot això serà una altra història,
ara vull agraïr-te tants tamps que fa que t'estimo.

T'estimo, sí,
potser amb timidesa, potser sense saber-ne,
t'estimo, i així és,
i el poc que valc m'ho nego, si em negues la tendresa;
t'estimo, i em sé feliç
quan veig la teva força, que empeny i que es revolta, que jo...

T'estimo...


Cómo podría decírtelo
para que me fuese sencillo, para que te fuese verdad,
que a menudo me sé tan cerca de ti, si canto,
que a menudo te sé tan cerca de mi, si escuchas,
y pienso que nunca me atreví a decirte siquiera,
que debería agradecerte todo el tiempo que llevo amándote.

Que juntos hemos caminado,
en la alegría juntos, en la pena juntos,
que a menudo has llenado la vaciedad de mis palabras
y en nuestra partida siempre me has dado un buen juego.
Por todo esto, y por lo que te escondo,
debería agradecerte todo el tiempo que llevo amándote.

Te quiero, sí,
tal vez con timidez, tal vez sin saber quererte.
Te quiero, y te soy celoso
y lo poco que valgo me lo niego, si me niegas la ternura;
te quiero, y me sé feliz
cuando veo tu fuerza que empuja y se rebela, que yo...

Que pasarán los años,
llegará nuestro adiós, y así ha de ser,
y me pregunto si hallaré el gesto correcto,
y sabré acostumbrarme a tu ausencia.
Pero todo esto ya será otra historia,
ahora quiero agradecerte todo el tiempo que llevo amándote.

Te quiero, sí,
tal vez con timidez, tal vez sin saber quererte.
Te quiero, y te soy celoso
y lo poco que valgo me lo niego, si me niegas la ternura;
te quiero, y me sé feliz
cuando veo tu fuerza que empuja y se rebela, que yo...

Te quiero

miércoles, 21 de abril de 2010

MIS LIBROS PARA CELEBRAR "LA DIADA DE SANT JORDI"

Las aventuras de un hombre cualquiera
William Boyd


Las aventuras de un hombre cualquiera narra la vida del octogenario Logan Mountstuart desde su infancia en Montevideo (1906) hasta el final de sus días (fallece en 1991). Novelista, espía, profesor o marchante de arte Logan es sobre todo un ser humano como los demás: lleno de contradicciones. Tal vez hubiera alcanzado la fama, pero antepuso una ambición sobre todas las demás: vivir con intensidad. Es decir, viajar por todo el mundo, recorrer el siglo XX a través de la gloria literaria y el fracaso, el amor y la guerra, bucear en el París de los años treinta y en los ambientes artísticos neoyorquinos, y compartir experiencias únicas con personajes como Virgina Woolf o Picasso.

La estructura escog
ida es la del diario que Logan escribe y actualiza desde su época escolar. Y 80 años de entradas dan para mucho si tenemos presente que el diario de Logan representa tanto su evolución personal como una suerte de alegato histórico de los acontecimientos en el siglo XX.


La inquilina de Wildfell Hall
Anne Brontë


Tras muchos años de abandono, la destartalada y ruinosa mansión de Wildfell Hall es habitada de nuevo por una misteriosa mujer y su hijo de corta edad. La nueva inquilina -una viuda, al parecer- no tarda, con su carácter retraído y poco sociable, sus opiniones a menudo radicales y su extraña, triste belleza, en atraerse las sospechas de la vecindad, así como la rendida admiración de un joven e impetuoso agricultor. Pero la mujer tiene, en efecto, un pasado... más terrible y tortuoso si cabe de lo que la peor de las murmuraciones es capaz de adivinar.

La inquilina
de Wildfell Hall (1848), segunda y última novela de Anne Brontë, une al bello relato de un amor prohibido e invernal el retrato intensísimo del fracaso de un matrimonio degradado por el abuso y la violencia, descrito «como una predilección morbosa por lo grosero, cuando no brutal» que escandalizó y repugnó a sus contemporáneos. De hecho, todavía hoy, la dureza, la audacia y el auténtico rigor de esta novela, siguen siendo igual de sorprendentes y desafiantes.


Cranford
Elizabeth Gaskell

A través de la emblemática figura de unas solteronas «Cranford» retrata las costumbres y acontecimientos de una pequeña comunidad en la Inglaterra victoriana. Una obra tierna y deliciosa que se convirtió en una de las más populares de su autora. Cranford (1851-1853) es sin duda la obra más popular de Elizabeth Gaskell, escrita a instancias de Dickens, después del éxito conseguido con su primera novela, Mary Barton.

El paisaje, la ambientación e incluso los personajes están tomados del pueblecito en que la autora pasó su infancia, Knutsford, y, en un retrato lleno de humor y afecto, pero exento de sensiblería, se nos presentan unos valores y costumbres que la revolución industrial estaba transformando rápidamente.


La hija de Robert
Poste
Stella Gibbons


Ganadora del Prix Femina-Vie Hereuse en 1933, y mítico long-seller, La hija de Robert Poste está considerada la novela cómica más perfecta de la literatura inglesa del XX. Brutalmente divertida, dotada de un ingenio irreverente, narra la historia de Flora Poste, una joven que, tras haber recibido una educación «cara, deportiva y larga», se queda huérfana y acaba siendo acogida por sus parientes, los rústicos y asilvestrados Starkadder, en la bucólica granja de Cold Comfort Farm, en plena Inglaterra profunda. Una vez allí, Flora tendrá ocasión de intimar con toda una galería de extraños y taciturnos personajes: Amos, llamado por Dios; Seth, dominado por el despertar de su prominente sexualidad; Meriam, la chica que se queda preñada cada año «cuando florece la parravirgen»; o la tía Ada Doom, la solitaria matriarca, ya entrada en años, que en una ocasión «vio algo sucio en la leñera». Flora, entonces, decide poner orden en la vida de Cold Comfort Farm, y allí empezará su desgracia.

jueves, 15 de abril de 2010

PROBLEMAS EN MI BLOG

Me han comunicado que algunos visitantes habéis tenido problemas para visitar mi “País de las Maravillas”, creo que logre averiguar y arreglar el problema.

Espero que ahora podáis venir a verme sin ningún problema. ¡Siempre sois bienvenidos!

Saludos